Hadden we zaterdagavond op papier (TeamLink) nog 13 spelers, bij het vertrek stonden we met precies 11! Dammi bleek geveld door een bronchitis en Thei was spoorloos. (Inmiddels blijkt dat zijn initialen TL staan voor Te Laat..) Dan maar snel een beroep op de assistentie van de B-jeugd en als Joey door pa Joe wordt afgeleverd en Thei reeds in Ophoven blijkt te zijn hebben we er toch weer 13. Het is nat-koud weer, maar eigenlijk wel lekker om te voetballen. Het kunststof-tapijt voelt zacht en is op zich niet vervelend om op te spelen. De wedstrijd begint een beetje aftastend en speelt zich aanvankelijk af op het drukke middenveld. Echte kansen zijn er niet. Born krijgt langzaam grip, maar slaagt er op een enkele kans na, niet in de spitsen te bereiken. Ook de thuisploeg speelt weinig kansen uit al redden achtereenvolgens Foppe en Ri-Berry haast zeker lijkende doelpunten met een perfecte sliding en een kopbal op de lijn. En dus halen we het rustsignaal van de prima leidende scheids met 0-0. Na rust blijkt dat OVCS de bank goed bezet had de eerste helft. De verschuivingen en wisselingen bij hun pakken goed uit en doorkruisen ons plan om meer vooruit te spelen. We worden teruggedrukt rond onze 16. Na een kwartier komen we met de schrik vrij als de spits van de thuisploeg ontsnapt en Ruud de bal buiten de 16-meterlijn met de hand tegenhoudt. De kaart blijkt echter tot opluchting van ons geel (goed aangevoeld scheids!). De aansluitende vrije trap levert niets op. Aan onze kant een fraaie voorzet/schot van Joey dat uiteenspat op de lat. Na bijna 20 minuten opnieuw een vrije trap op 18 meter voor het doel. Dit keer is Ruud kansloos als de bal in de driehoek vliegt: 1-0. Born blijft het proberen en krijgt wat kleine kansjes, maar we missen de stootkracht voorin. Met nog 10 minuten te spelen krijgt OVCS een penalty als Stefan de bal tegen de arm krijgt. Ruud keert de bal maar de rebound is een prooi voor de rechtshalf die er 2-0 van maakt. Daarmee is het verzet gebroken en er valt zelfs nog een 3e goal amper twee minuten later. In de slotseconden doen we nog wat terug als Joey een prima solo van Thei (solo was ook weer een beetje laat..) afrondde en de eindstand op 3-1 bepaalde. Daarmee kreeg de thuisploeg eigenlijk een beetje te veel.. Wij werden ook nog verrast door een prettig cadeautje van de Vrouwelijke Fanclub, na afloop. Maar daarover later meer... MotM was een moeilijke bevalling deze keer, maar uiteindelijk viel de keuze op Urker Robbie, wat een animal.. eh.. beest.
